Czy Kirkpatrick kiedyś się skończy?

Niemal 9 lat temu w 2014 r. w ramach tego wpisu, po raz pierwszy na tym blogu opisaliśmy strategię inwestycyjną Charlesa Kirkpatricka. 

4,5 roku później w roku 2019 sprawdziliśmy jak strategia ta radzi sobie na nieznanych wcześniej danych i okazało się, że całkiem dobrze, zyskując średnio rocznie +7,1% w okresie gdy WIG zyskiwał +4,0%. 

Dlaczego analiza fundamentalna nie przestała działać?

W 2015 r. opracowując materiały na jedną z pierwszych prezentacji, mojego podejścia do inwestowania, sprawdzałem czy za pomocą danego parametru analizy fundamentalnej da się uzyskać przewagę nad rynkiem. Robiłem to w następujący sposób:

Dla każdego miesiąca pomiędzy 2006 r. i 2015 r. zebrałem wszystkie spółki notowane w danym momencie na giełdzie. Zbiór ten wyglądał mniej więcej tak:

Test strategii Taniej Dywidendy po 17 latach

Jedną z ciekawszych open-source'owych strategii inwestycyjnych jest strategia Taniej Dywidendy opisana w tym wpisie sprzed 8 lat. Jej siła polega na prostocie, gdyż opiera się na zaledwie dwóch, typowo fundamentalnych parametrach tj.: stopa dywidendy i cena/przychód (c/p).

Można by pomyśleć, że tak prosta strategia nie ma prawa działać na konkurencyjnym rynku, ale testy historyczne na latach 2006-2015 zdają się temu przeczyć, gdyż w tym okresie po uwzględnieniu prowizji maklerskich i kosztów spreadów przy kupnie i sprzedaży, strategia zyskała średnio ok. +11% rocznie. W tym samym czasie indeks WIG rósł średnio o +1% rocznie, więc wynik jest rewelacyjny. Oto wykres krzywej kapitału z tego testu:

Kirkpatrick znów to zrobił

O Charlsie D. Kirkpatricku pisałem na tym blogu już nie raz. Wracam do niego regularnie już od 2014 r. kiedy to po raz pierwszy w ramach tego wpisu omówiłem jego podejście do rynku (a nawet nie tyle podejście, co bardzo konkretną, dobrze zdefiniowaną strategię doboru spółek do portfela), i pomimo upływu ponad 8 lat nie przestaje mnie on zadziwiać. 

Po raz ostatni wspomniałem o jego strategii w początkowej fazie obecnej bessy w marcu 2022 r., w artykule nazwanym: "Strategie Kirkpatircka lekarstwem na trudne czasy". Przedstawiony tam wykres pokazywał jak ładnie na przestrzeni lat trzymanie się określonej strategii pozwalało regularnie bić giełdę.

Strategie Kirkpatricka lekarstwem na trudne czasy

Czasem wydaje nam się, że aby skutecznie poruszać się po rynku, musimy na bieżąco śledzić doniesienia ze świata i równie szybko je interpretować. 8 lat temu w tym wpisie zaprezentowałem jedną z metod inwestowania długoterminowego, nie wymagającą ciągłego analizowania sytuacji rynkowej. Opiera się ona na strategii inwestycyjnej Charlesa Kirpatricka, którą opisał w swojej książce z 2008 r. W ostatnich latach wielokrotnie weryfikowaliśmy tę strategię na "żywym" rynku, na danych wejściowych nieznanych autorowi i rezultaty są oszałamiające. Dziś sprawdzimy, na ile strategia ta pozostaje skuteczna w obliczu niespodziewanych, niecyklicznych, negatywnych zdarzeń, takich z jakimi mamy do czynienia obecnie.

Tanie spółki dywidendowe znów poradziły sobie lepiej niż rynek

7 lat temu w marcu 2015 r. omówiłem prostą koncepcję strategii inwestycyjnej opartej na połączeniu wysokiej stopy dywidendy wypłacanej przez spółkę z niską wyceną giełdową wyrażaną wskaźnikiem C/P (cena do przychodów). Gdyby rynek był efektywny, to przez ten czas strategia ta przestałaby być skuteczna, gdyż z racji jej skuteczności, więcej osób zaczęłoby podejmować decyzje inwestycyjne w oparciu o ten prosty schemat. Tak się jednak nie stało.

Które spółki kupić, gdy hossa jest już zaawansowana?

W czasie takim jak obecnie, gdy hossa na dobre rozhulała się na giełdzie, a sWIG80 osiągnął poziomy nie widziane na nim od 12 lat mamy połączenie dwóch elementów:

• Wiele spółek w ostatnim czasie zrealizowało spore wzrosty, co sprawia, że nie są już aż tak tanio wyceniane jak wcześniej.
  
  
•  Wzrosty na giełdzie przyciągają nowych inwestorów, którzy poszukują spółek do zainwestowania.

To sprawia, że sporo osób może spotkać się z problemem opisanym przez jednego z czytelników:

Nie wszyscy czarodzieje rynku są oszustami

Dzisiejszy tytuł nawiązuje do artykułu, który pojawił się na tym blogu w 2015 r. i analizował profile osób opisanych w książce "Czarodzieje Rynku" przez Jacka Schwagera. Każda z opisanych osób, na tamte czasy (książka została napisana w 1989r.) była uznawana za giełdowego guru i mogła pochwalić się niesamowitymi wynikami inwestycyjnymi. Artykuł skupiał się na tym, jak potoczyły się dalsze losy opisanych osób. Okazało się, że niemal wszyscy po publikacji książki stracili swoją "moc". Jeśli ktoś mam ochotę dokładniej zgłębić ten temat, zostawiam link do wspomnianego artykułu.

Test stabilności portfeli guru

W jednym z ostatnich artykułów omówiłem nowy wskaźnik pomagający ocenić czy testowana strategia inwestycyjna jest dobra. Jest on niestandardowy o tyle, że pozwala powiedzieć jak zachowałaby się dana strategia w zależności od tego, w którym momencie zaczęlibyśmy ją naśladować. Okazuje się bowiem, że o ile w dłuższej perspektywie dana strategia może oferować np. 5% zysku rocznie, to w perspektywie najbliższych np. 3 lat inwestowania wyniki mogą wyraźnie odbiegać od tego długoterminowego celu. Nowy wskaźnik stabilności, o którym mowa pozwala odpowiedzieć na pytanie, która strategia jest mniej zależna od tego kiedy rozpocznę inwestowanie. W ramach dzisiejszego artykułu sprawdzimy co wskaźnik stabilności wyników, mówi o znanych nam z testów na tym blogu strategii guru.

Nowy rodzaj testów strategii

Testy strategii giełdowych na danych historycznych przeprowadza się w ten sposób, że dla zadanych kryteriów zakupu i sprzedaży spółek, program komputerowy przeprowadza symulację tego jakie spółki zostałyby kupione, a jakie sprzedane w danym miesiącu. Przy niektórych strategiach, sygnałów zakupu jest na tyle mało, że zapełnianie portfela trwa miesiącami. Przy innych już w pierwszym miesiącu testu portfel jest zapełniony w 100%. W każdym kolejnym miesiącu spółki z portfela mogą zostać sprzedane jeśli przestają spełniać odpowiednie kryteria, a także do portfela mogą zostać dodane nowe spółki (jeśli jest dla nich miejsce). Dokładnie w ten sposób testowaliśmy na tym blogu strategie giełdowych guru.

Test strategi Williama O'Neila

Jakiś czas temu na tym blogu testowałem na danych historycznych strategie różnych giełdowych guru. Doszedłem wtedy do wniosku, że najlepiej radzącą sobie strategią o znanych kryteriach, pomimo upływu czasu, jest strategia Kirkpatricka, która po upływie 4,5 roku od pierwszych testów wciąż pozostawała zyskowna i była w stanie zachowywać się lepiej niż indeks WIG zyskując ok. +7,14% rocznie na rękę (po odjęciu kosztów prowizji, spreadów przy zakupie i sprzedaży oraz podatków) w ciągu ostatnich kilku lat i zyskując ponad +12% rocznie na rękę we wcześniejszych okresach.

Te wartości dają dobry ogląd tego co uważam za szczyt możliwego do osiągnięcia wyniku inwestycyjnego w dłuższym terminie.

Test strategii "tania dywidenda" po latach.

Ponad 4 lata temu w jednym z testów sprawdzających skuteczność strategii giełdowych guru, badałem strategię opartą wyłącznie na tanich spółkach płacących wysoką dywidendę. Pomysł na nią pojawił się po przeanalizowaniu tego jak daleko od ideału, którym jest wskaźnik jednocześnie: mocno bezpośredni oraz trudny do manipulacji, znajdują się poszczególne wskaźniki. Szacunkowo zależność tę przedstawia poniższy wykres:

Kiedy sprzedać spółkę z portfela - test

Tworząc strategie inwestycyjne najwięcej uwagi poświęcamy temu jaką spółkę wybrać do portfela. To zrozumiałe, bo element ten jest najważniejszy. Zwykle staramy się jednak pamiętać też o ustaleniu, co będziemy uznawać za kryterium sprzedaży spółki z portfela. Ostatnio jeden z uczestników listopadowego szkolenia zapytał mnie, czy możliwe byłoby pominięcie konieczności regularnego śledzenia sygnałów sprzedaży. To pozwoliłoby nam np. na początku roku zakupić portfel spółek i trzymać je np. przez 12 miesięcy, po których dokonalibyśmy pierwszej rewizji portfela.

Czy poziomy oporu działają?

W zeszłym tygodniu sprawdzaliśmy skuteczność działania poziomów wsparcia na wykresach giełdowych. Okazało się wtedy, że dobrą strategią związaną z poziomami wsparcia jest poczekanie, aż poziom taki zostanie przebity o 5%. Po takim ciągu zdarzeń prawdopodobieństwo dalszego spadku ceny akcji jest ewidentnie większe niż standardowo. Dziś sprawdzimy czy podobna zależność występuje również w przypadku poziomów oporu. Wszystkie testy zrobiono dla analogicznych parametrów jak w poprzednim artykule.

Podobnie jak w poprzednim wpisie, sprawdźmy dwa scenariusze:

Czy poziomy wsparcia działają?

Analiza techniczna jest o tyle ciekawą gałęzią inwestycyjnego świata, że niesie ze sobą mnóstwo prostych zasad. Każdy z nas słyszał lub czytał gdzieś, że za trendem się podąża, na podwójnym dołku się kupuje, a dobrze dobrany poziom wsparcia daje ulgę w spadkach. Zasady te są paradoksalnie tak samo popularne jak słabo zbadane, bo choć każdy zainteresowany inwestowaniem słyszał kiedyś określenie "podwójny dołek", to już większość z nas nie potrafi powiedzieć jaki konkretnie wpływ na rynek ma ta formacja (np. jak zmienia ona prawdopodobieństwo tego, że kurs w przyszłości pójdzie w górę, a nie dół).

Właśnie z tego powodu na tym blogu regularnie testuję różne narzędzia analizy technicznej, aby w momencie wymagającym podjęcia decyzji inwestycyjnej, móc ją oprzeć na konkretnych danych.

Wyniki portfeli guru za ostatnie 2 lata

Kilka lat temu zebrałem kryteria, które pozwalają wybierać spółki zgodne z założeniami znanych strategii inwestycyjnych takich jak: Magiczna Formuła, F-Score Piotroskiego,  PEG Petera Lyncha, strategia wartości Kirkpatricka i strategia zyskowności Martina Zweiga. 

Jak ulepszyć strategię dożywotnią?

W zeszłym tygodniu ocenialiśmy skuteczność prostej strategii, w której raz kupionych spółek nigdy nie sprzedajemy. Dziś pobawimy się kilkoma wskaźnikami, aby sprawdzić czy da się w prosty sposób poprawić wyniki tamtej strategii.

Dożywotnia strategia dywidendowa

Pod jednym z ostatnich wpisów czytelnik o nicku: wiorek84 napisał taki komentarz: "Moja strategia polega na systematycznym kupowaniu akcji wypłacających powyżej 5% dywidendy".

Czy takie podejście ma sens? Z jednej strony wiemy, że spółki dywidendowe są w stanie regularnie bić indeks WIG. Z drugiej dobrze pamiętamy co stało się z jedną z najlepszych spółek dywidendowych na GPW. Mowa tu o OPL (wcześniej TPSA), która przez 4 lata (2009-2012) regularnie płaciła bardzo wysoką dywidendę (ok. 8%-9% ceny akcji), aby w kolejnych latach drastycznie ją obciąć z początkowych 1,5 zł na akcję do obecnych 0 zł na akcję.

Stabilność przychodów - sekretnym wskaźnikiem

W zeszłym tygodniu rozważaliśmy jakie kryteria powinna spełniać spółka, którą będziemy mogli dodać do portfela trzymanego przez długie lata bez dokonywania cyklicznych przeglądów. Wyliczając pożądane cechy natknęliśmy się na stabilność / przewidywalność przychodów i zysków. Krótki test pokazał, że dobrze ujęta stabilność może pomagać wybierać spółki nie tylko do portfela emerytalnego, ale także do każdego innego standardowego, w którym dokonujemy cyklicznych rewizji. Stabilność jest po prostu dobrym wskaźnikiem odsiewającym perełki od maruderów. A przynajmniej tak można szacować po tym mini teście.

Czy warto sprzedawać po rekomendacji sprzedaży?

W zeszłym tygodniu przyjrzeliśmy się bliżej rekomendacjom kupna wydawanym przez analityków. Okazało się, że te szczere dają realną przewagę nad rynkiem. Dziś sprawdzimy czy podobna zależność dotyczy rekomendacji sprzedaży.

Dla każdej rekomendacji sprzedaży wystawionej w ciągu ostatnich 10 lat sprawdziłem, co działo się ze spółką, której dotyczyła. Łącznie przeanalizowałem 1828 rekomendacji. Oto wyniki: